@AandachtvoorLopenLang heb ik getwijfeld of ik me hier aan moest gaan wagen, maar soms krijg je van die triggers die niet voor niets komen… Op het moment lees ik heel veel over de hoge druk in de zorg. Voor alle beroepen geldt dat er steeds meer bij komt, voor steeds minder geld (oké, beetje kort door de bocht, maar dit is wel overal de strekking). Ook wij als podotherapeuten ervaren dit. Het mooie is echter wel dat dit ook kansen biedt. Zo is er in de regio een paramedisch platform opgericht, om de zorg regionaal te verbeteren. Een prachtig initiatief, vooral omdat het daar om inhoud gaat (dus wàt kunnen we onze cliënten wèl bieden) en niet over geld. Zolang het niet over geld gaat, krijg je de neuzen vrij vlot dezelfde kant op en kun je elkaar gaan versterken. We werken immers niet voor niets in de zorg.
Het enige probleem is dat dit voor mij niet als de grootste uitdaging voelt. Ik ben creatief genoeg om mee te gaan in nieuwe initiatieven en ben dan misschien geen koploper, ik draag graag actief mijn steentje bij. Ik houd wel van een uitdaging, want “zonder uitdaging, geen triomf” zeg ik altijd.
Voor mij zit de grootste uitdaging in de steeds harder wordende maatschappij, waarin iedereen vooral aan zichzelf lijkt te denken. Als het gaat om basisverzekerde zorg (vanuit mijn eigen vakgebied gezien, dus dan heb ik het over de medisch noodzakelijke voetzorg), dan zijn er steeds meer mensen die mij vertellen waar ze ‘recht’ op hebben. Eerlijk gezegd ga ik liever het gesprek aan wat ik voor ze kan doen, om de voeten gezond te houden. Dus kijken naar wat er echt nodig is. En ik ben groot voorstander van zinnige / zuinige zorg, waarbij mijn grootste uitdaging daarin is om te voorkomen dat er wonden ontstaan. Die zorgen immers voor hele hoge zorgkosten, maar nog belangrijker: ze zorgen ook voor verminderde kwaliteit van leven.
Een ander voorbeeld is de zorg waarbij wij hulpmiddelen zoals zolen aanmeten. Van te voren geven we aan dat een overbelasting tijd nodig heeft. Maar als de zolen geleverd zijn, moeten ze blijkbaar tegenwoordig direct de oplossing bieden. Het probleem is nou eenmaal dat we geen machines zijn, waarbij er een schroefje aangedraaid kan worden, zodat het weer werkt. Of een ander voorbeeld: als je een pan aardappelen aan de kook hebt, zijn ze ook niet instant gaar. Het heeft simpelweg tijd nodig (en eventueel aanvulling, zoals geschikte schoenen, het doen van oefeningen, of ook letterlijk vaker met de pootjes omhoog).
Punt is dat we zo verwent zijn geworden in de huidige maatschappij, dat we ontzettend veel van anderen verwachten, maar niet meer naar ons eigen aandeel hierin kijken. En dat terwijl we vooral juist in onze eigen gezondheid zelf het grootste aandeel hebben.
Wilt u dus graag eens weten wat UW aandeel in uw gezondheid kan zijn, dan ga ik graag het gesprek aan. Maar nu even niet, want door de verharding van de maatschappij heb ik me deze afgelopen week even terug getrokken om te reflecteren en ga ik morgen nog even flink aan de slag met de cursus NLP: om te leren omgaan met de verharding van de maatschappij.
Als ik de maatschappij niet kan veranderen, kan ik in elk geval wel veranderen wat ik er zelf mee wil doen.
We hebben een geweldige black friday deal voor U!
©Aandacht voor Lopen
@AandachtvoorLopen
©Aandacht voor Lopen
©Aandacht voor Lopen
