Altijd al eens willen welk type voeten u heeft? Lees dan snel verder. In dit artikel leggen we uit welke type voeten er zijn, en waar u ze aan kan herkennen.

Iedere voet is uniek en iedere voet heeft een iets andere stand. Maar globaal maken we onderscheid tussen drie verschillende voettypes: de holvoet (pes cavus), de normale voet (pes rectus) en de platvoet (pes planus). De stand van de voeten is meestal genetisch bepaald. Bij het ouder worden of bij bepaalde ziektebeelden kan de voetstand veranderen of versterken. Elke voettype heeft zijn eigen kenmerken:

De holvoet (pes cavus)
Een holvoet kenmerkt zich door een hoge wreef en hoge voetboog. Wanneer de voet op de grond staat, is er een duidelijke holte onder de voet zichtbaar. Aan deze holte dankt de holvoet ook zijn naam. Bij een holvoet is er vaak sprake van een verhoogde spierspanning in de voet. Door die verhoogde spierspanning zien we vaak ook klauw- en hamertenen ontstaan bij dit voettype. Mensen met een holvoet ervaren vaak klachten van verhoogde druk onder de voorvoet of de hiel, omdat hier het meeste druk op ontstaat. Ook overbelasting van de achillespees en peesplaat onder de voet komt veel bij dit type voet. Daarnaast hebben veel mensen met een holvoet moeite om schoenen te kopen in verband met de hoge wreef, waarbij de sluiting van de schoen snel knelling geeft.

De neutrale voet (pes rectus)
Bij een neutraal voettype is er een lichte holling in de voet aanwezig, maar steunt de voet ook op de buitenzijde. Hierdoor ontstaat er een mooie druk verdeling onder de voet. Meestal geeft een neutrale voet de minste klachten. Wel kan een neutrale voet een afwijkende stand aannemen zoals het teveel naar binnen kantelen (valgus voettype) of het teveel naar buiten kantelen (varus voettype)

Platvoet (pes planus)
Een plavoet kenmerkt zich doordat er helemaal geen voetboog aanwezig is. De voet staat als het ware volledig plat op de grond. Bij de geboorte hebben kinderen altijd een platvoet. Dit is normaal en ontwikkelt zich in de meeste gevallen op latere leeftijd tot een normale voetboog. Rond het zesde levensjaar begint de voetboog zich ongeveer te ontwikkelen. Dit proces duurt ongeveer tot aan het 12de levensjaar. In sommige gevallen veranderd de voetstand niet en is de platvoet dus blijvend.
We kennen twee type platvoeten, de soepele platvoet waarbij er sprake is van te soepele banden, spieren en pezen die de voetboog niet in stand kunnen houden. En de stijve platvoet welke meestal het gevolg is van een aangeboren afwijking. Bij de stijve platvoet is er vaak sprake van een afwijkende stand van de gewrichten, waardoor de voet een platte stand aannemen. Een platvoet kan pijnklachten en vermoeidheidsklachten van de voeten geven.

In welke voet herkent u zich?

Au een likdoorn onder je voet. Je loopt en bij elke stap heb je het gevoel dat er iets onder je voet zit te prikken. Je wringt je in allerlei bochten en wat blijkt: er zit een klein eeltplekje die naar binnen groeit. Je hebt waarschijnlijk een likdoorn. Om de pijn wat te verzachten en die nare likdoorn weg te krijgen ga je op zoek naar een oplossing... Dankzij de lockdown kun je niet bij de pedicure terecht. Gelukkig is de drogist open en daar zie je ze liggende likdoornpleisters. Het lijkt de ultieme oplossing, maar is dat ook zo? 

Helaas lossen likdoornpleisters de likdoorn niet op. In de pleister zit de stof salicylzuur. Deze salicylzuur maakt de huid week. Hierdoor ervaar je meestal minder last van een likdoorn omdat deze minder druk geeft. Bij gezonde mensen wil dit er nog wel eens voor zorgen dat een oppervlakkige likdoorn ook verdwijnt. Maar helaas levert de likdoornpleister ook gevaar op: Doordat de huid verweekt, ontstaat er een grotere kans op beschadiging van de huid. Hierdoor neemt de kans op een infectie toe. Met name bij mensen met diabetes, reuma of andere onderliggende aandoeningen kunnen deze infecties grote gevolgen hebben. Daarnaast maakt het verweken van de huid het moeilijk om de likdoorn daadwerkelijk goed weg te halen. Advies is daarom ook altijd om bij een likdoorn contact te zoeken met ons of een pedicure en zelf niet te gaan experimenteren met pleisters. Met een kleine (vaak simpele!) behandeling is de likdoorn vaak makkelijk weg te halen en zijn de klachten snel verdwenen.  

Keren de likdoorns nou regelmatig terug, dan is het verstandig om te kijken wat de oorzaak hiervan is. In de meeste gevallen ontstaan likdoorns als gevolg van wrijving of druk. Hierdoor ontstaat eelt dat naar binnen gaat groeien. De podotherapeut kan samen met u kijken wat de oorzaak van het ontstaan van de likdoorns is. Dit kan bijvoorbeeld te krappe schoenen zijn, of een afwijkende stand van de voeten. Als de oorzaak bekend is kan er gekeken worden naar de beste oplossing om u weer van uw klachten af te helpen. Op deze manier is de kans ook groter dat de likdoorn zelfs weg blijft.